De eerste Maand in Angola, Luanda

De eerste maand dus.......

Te veel om op te noemen zoveel gebeurt er hier! Elke dag is er wel weer wat onverwachts maar zal mijn best doen....

Op dit moment is het rennen en vliegen, de weekenden zit ik nog veel achter de computer om achterstallige zaken weg te werken omdat door de week veel op je afkomt. De organisatie is behoorlijk en dus staat er voortdurend iemand voor je bureau omdat je bonnetjes moet aftekenen, invoices moet aftekenen (en doorspitten), Human resourses die vragen heeft, financiele zaken mbt contracten, commerciele aanbiedingen die de deur uit moeten, project problemen, klant relaties, visum aanvragen, bezoekers die langskomen, logistieke vragen. Dit alles wordt vermoeilijkt door alle bureaucratie die hier in Angola overal aanwezig is.

Ben hier nu dus ook gewoon de baas, als je iets zegt, ook al is het een grapje, niet zo bedoelt, of een cynische opmerking gaan ze moeilijk kijken en gaat er iemand rennen voor je…… Moet je weer uitleggen dat je ideën oppert en dat dat niet wil zeggen dat dat gelijk wil en wet is…. haha, das ff wennen.

Dan dus de office zelf, ik zit op de tweede in containers die uit elkaar vallen…… Ons adres is als volgt "Rua Mahammed Murtala, ingang achter de vismarkt"...... Dit is dus ook echt zo, je rijdt hier dwars door de vismarkt, achter de sloppenwijken langs door een hobbel weg en een soort garage denk ik naar het kantoor.
Ik heb wel fantastisch uitzicht over de baai en zie alles hier binnen komen varen. Paar dagen geleden dockwise met een groot installation platform erop….. Platform lossen voor mijn neus! Mooi werk. Verder zie ik om de haverklap hier allerlei PSV's, AHTS'ers, DSV's, surfers, crewbootjes en nog veel meer voorbij schuiven, dus dat is wel mooi. Office zelf valt dus wel helemaal uit elkaar (we zitten hier nu bijna 2 jaar....), lopen varkers en honden over het terrein, ligt afval op mijn strandje, varkens kakken voor mijn deur, vaste telefoonlijn is niet mogelijk, electriciteit mannetje moet je omkopen omdat je anders geen elctricity hebt en dan nog valt deze elke dag wel eens uit! Als deze uitvalt moet ik zelf naar de generator rennen (zitten 25 man op kantoor, maar die verrekken het te doen, want als ze het niet doen valt de server uit en goh jammer, dan kunnen ze niet doorwerken……) en deze aanslingeren. Ook zelf goed in de gaten houden wanneer de electriciteit weer aanslaat, want dan zelf weer de generator uitzetten, anders blijft die de hele nacht doorjakkeren……. en is de put op de volgende dag……. hahahahah uitdagingen dus!!

We hebben op de office ook af en toe ruzie met de buren en ze pikken steeds meer land van ons in! Het is hier net landje pik!! Gooien ze allerlei zooi over de muur en beetje bij beetje verspreid zich dat, ze leggen hun bootjes nu op mijn strandje! Aantal weken geleden waren ze dus ook een vismarkt op mijn strandje begonnen, mensen klimmen over onze muur heen en komen per boot vis kopen op ons terrein!! Vervolgens prikkeldraad gekocht en over de muren gespannen. Dan zijn ze weer even stil en aan het uitzoeken hoe ze hier mee moeten omgaan, de vismarkt is ieg gestopt nu en ze vinden het prikkeldraad niet echt leuk! Maar gisteren betrapte ik ze van het jatten van zand van het strand (schijnen ze veel vaker te doen). Op zich niet heel erg, maar we hebben een betonnen plaat liggen tot aan het water en het strand is de fundering... Nu ze al dat zand weg halen ondermijnt dat de fundering en slaat het beton weg! Als je vraagt of ze 10 meter verderop ons zand willen jatten omdat er dan mider kapot gaat kijken ze je stom aan en gaan ze verder, te lui om paar meter verderop ta gaan zitten scheppen!

Van de week ook de secretaresse.... komt op kantoor met een dikke knie (gebeurt in haar slaap...) en moet naar het ziekenhuis zegt ze, nou goed dan ga maar.... Vervolgens hoor je er niets meer van en bel je 's avonds op met de vraag hoe het gaat. "Ja hoor stukken beter". Oke, maar op de vraag of ze er morgen dus weer is zegt ze "Nou nee, ik heb iets gebroken in mijn knie en moet 7 dagen thuis zitten..." Weg secretaresse!!!

Ik stop nu, begin cynisch te worden...., maar ik zal dergelijke verhalen blijven opschrijven! Leuk voor de achterban!

De groeten uit Luanda!
Robert